Gdy w Kociołku już bulgocze
A za oknem ciemna noc
W kręgu siostry połączone
Przyzywamy wielką moc
Niech dziś wspomnień tajna siła
Wskrzesi twoich mocy dar
I zapragniesz choć na chwilę
Stać się siostrą też wśród nas
Dzisiaj przyzywamy moc Afrodyty. Niesamowitej bogini.
Poznajcie jej historię:
Wyłoniła się z piany morskiej na Cyprze z nasienia, które spadło z Nieba, kiedy Kronos odciął genitalia Uranosowi. Przyjęły ją tam Hory, kwitnące boginki pór roku. Inne wersje mówią, że były to Charyty. Stamtąd poleciała na Olimp rydwanem zaprzężonym w gołębie. Według nieco innej wersji Laura wyłoniła się z wody, a następnie została uniesiona przez wiatry (Zefiry) na wyspę Kyterę, a potem Cypr. Lukian podaje, że w młodości Afrodytę wychowywał starzec morski Nereus. Zupełnie inną wersję przyzywa Homer, który piszę o bogini miłości jako córce Zeusa i nimfy Dione. Platon wymyślił jeszcze inną historię podchodząc do sprawy w sposób czysto filozoficzny. Mianowicie istnieją dwie Afrodyty: Afrodyta Urania zrodzona z Uranosa jako symbol miłości czystej i Afrodyta Pandemia, córka Zeusa i Dione, symbol miłości pospolitej.
Afrodyta była żoną Hefajstosa. Zeus oddał kiedyś jej rękę boskiemu kowalowi w nagrodę za jego piękne zbroje, broń i pałace, które wykuwał. Było to jednak nieszczęśliwe małżeństwo. Afrodyta lubiła towarzystwo, kwiaty, łąki, ogrody, natomiast Hefajstos wolał spędzać czas w swojej kuźni pracując. Niemalże każdy na Olimpie wiedział, że bogini miała romans z Aresem i to z nim spłodziła kilka bożków o imionach Dejmos, Fobos, Harmonia, Anteros i według jednej z wersji Eros. Gdy dowiedział się o tym Hefajstos (od Hermesa lub Heliosa) postanowił zemścić się na żonie i bracie. Kiedy kochankowie znajdowali się w łożu, rzucił na nich sieć, a następnie wystawił na pośmiewisko przed innymi bogami. W wyniku tego Afrodyta uciekła na Cypr, a Ares do Tracji.
Ares nie był jedynym kochankiem Afrodyty. Gdy Myrra została przemieniona w drzewo jej syn, Adonis, trafił pod opiekę Persefony. Było to piękne dziecko i Afrodyta się w nim zakochała. Zazdrosny Ares jednak spowodował, że mężczyzna został śmiertelnie raniony przez byka. Zrozpaczona Afrodyta poprosiła o wskrzeszenie go Zeusa nie chcąc, aby jej ukochany spędził całą wieczność z Persefoną, boginią piekieł. Ten zarządził, że Adonis 1/3 ma spędzać z Persefoną, 1/3 z Afrodytą, a pozostałą 1/3 z kim chce. Adonis zawsze wybierał Afrodytę. W wyniku ich związku urodziła się Beroe.
Z Anchizesem miała syna Eneasza i według niektórych przekazów Lyrnosa. Innymi dziećmi Afrodyty byli Himeros, Hermafrodyta, Tyche (z Hermesem), według niektórych wersji Pejto, Priap (z Zeusem, Hermesem bądź Dionizosem), Rode i Herofile (z Posejdonem), Jakkos (z Dionizosem).
Afrodyta wygrała złote jabłko rzucone przez Eris, boginię niezgody na ślub Peleusa i Tetydy. Jej przeciwniczkami były Hera i Atena. Spór miał rozrządzić Parys. Kiedy Afrodyta obiecała mu, że odda mu Helenę Trojańską, wybrał boginię miłości. Parys porwał Helenę, a w ten sposób wywołał wojnę trojańską. W czasie jej trwania Afrodyta jak mogła wspierała Trojańczyków. Uratowała Parysa przed śmiercią z rąk Menelaosa, później jednak i tak poległ raniony przez Filokteta. Afrodyta wspierała Eneasza, jej syna i umożliwiła mu ucieczkę z Troi, kiedy już było wiadomo, że miasto upadnie.
Szepcąc zaklęcia, my Siostry Wiedźmy, stworzyłyśmy serwetkę na cześć Afrodyty i zaplotłyśmy w niej iskrę jej mocy.
Bibliografia:
treść - https://mitologia.fandom.com/pl/wiki/Afrodyta
foto - https://mitologia.fandom.com/pl/wiki/Afrodyta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz